Özellikle çok fazla sayıya sahip fabrika gibi ortamlarda robotların birbirlerinin çalışma ve iş yapış şeklini detaylı analiz eden bir çalışma bulunmuyordu. Bu fırsat bilen Mauro Birattari, sayıda çok fazla robotun bulunduğu ortamlarda ilginç bir çalışma başlattı.
Simülasyondan gerçeğe
“Uyguladığımız metodoloji sonuç verdiği takdirde, insansı hareketler sergileyen robotların önü açılacak. Robotların bu eksikliğini ortadan kaldırmayı başardığımız zaman da gerçek ortamlarda robotları çok daha sık görebileceğiz.” diyor Birattari. Kendisinin metodolojisi aslında canlılar üzerinde yapılan biyolojik çalışmalara benziyor. Birattari ve ekibi, robotların kitlesel olarak çalıştığı ortamda her birinin algılayıcılarında okunan veya kaydedilen veriyi detaylıca analiz ediyor. Ardından bu değişkenler simülasyon ortamına aktarılıyor ve burada nörolojik geliştirmeler ve uygulamalar düzenleniyor. Başarılı bulunan uygulamalar ise gerçek ortamdaki robota aktarılıyor.
Bilgi boşlukları
Uzmanlar robotların genellikle simülasyon ortamında geliştirildiği için gerçek dünyada bocaladığını ifade ediyor. Birattari, “Gerçek dünya ile simülasyon arasında robot için büyük boşluklar meydana geliyor. Bizler tasarımda ve geliştirme sürecinde mümkün olduğunca gerçek dünya ortamını da kullanarak bu sorunun üstesinden gelmeyi hedefliyoruz.” diyor ve ekliyor: “Örnek vermek gerekirse A noktasından B noktasına ulaşmak isteyen bir robot, düz bir şekilde gidemezse işler karışıyor. Rotayı dolaylı yolla takip etmesi gereken robotun yeni yol üzerinde kendi lastik çapı bile sorun teşkil edebiliyor. Bu tarz umulmadık engelleri ortadan kaldırmak için robotların nöro-evrimsel süreçlerini hızlandırmalıyız.”
